Een 4 daagse mountainbike avontuur in le Queyras

Nee joh, het sneeuwt! Ik sta in de garage mijn bike en rugtas klaar te maken voor ons Queyras avontuur van volgende week, terwijl er een foto van Wintersporters.nl op mijn telefoon voorbij komt. Local Rogier draait een paar lekkere poederbochten op een flank waaronder vijftig centimeter dieper een mooie singletrack verborgen ligt die op onze bucket list genoteerd staat. Het is dan ook al half oktober; erg vroeg voor sneeuw, maar laat voor echt zomerse temperaturen. Om voorbereid te zijn op alle weertypes, besluit ik dus maar mijn winterhandschoenen, muts en duvet-jack in te pakken.

Een kleine week later arriveren we in Guillestre, klaar voor de start van ons 4 daagse Queyras bike avontuur. De Queyras is een beschermd ‘Parc regional’, gericht op duurzaamheid en authenticiteit. Je vindt er een adembenemend landschap, met een grote variatie in geologie en authentieke bergdorpjes ver weg van het massatoerisme. Na een comfortabel nachtje in een lokaal hotel  staat na het ontbijt de uplift service ons al op te wachten. Tijdens de half uur durende rit naar boven verbazen we ons over de indrukwekkende omgeving. Enorme rotsblokken balanceren aan de rechterkant boven de weg, diep onder ons aan de linkerkant stroomt een snel stromende rivier en ver boven ons torenen hoge pieken overal trots bovenuit. Opgelucht zien we dat de hoge temperaturen van de afgelopen dagen de sneeuw grotendeels gesmolten hebben. Duizend hoogtemeters later gaat het asfalt over in grind en weten we dat we aangekomen zijn aan de voet van onze eerste klim. Het weer is fantastisch; een strak blauwe hemel en bijna zomerse temperaturen. We trekken de bikes van de trailer en klikken onze helmen vast. Alle vijf zijn we bepakt met een 25l rugtas met alle urgente spullen voor de komende vier dagen. En weg zijn we, ons Queyras avontuur tegemoet. Het 4×4 pad gaat al snel over in een singletrack en twee bochten later staan we met beide benen op de grond om onze bikes naar boven te duwen. Peddelend, duwend en soms onze bikes sjouwend vinden we onze weg naar onze eerste top op 2965 meter hoogte. We nemen de tijd voor onze picnic, schieten de nodige plaatjes en trekken de knee-pads aan voor de afdaling. We starten met een trail over een leisstenen-graat, die tevens de grens vormt met de Provence. Deze leidt ons en onze blik in de richting van een indrukwekkende rotsformatie; les Pics de la Font Sancte, dat met zijn 3385m de hoogste top van de Queyras vormt. Zoals de klim grotendeels ridable was, blijkt ook de trail naar beneden prima te rijden. Het nieuwe pad na de col mag dan gegraven zijn voor de vele wandelaars die hier in de zomer lopen, maar menig bikepark kan hier een voorbeeld aan nemen; wat een flow zit er in deze trail! Duizend meter lager komen we aan bij de berghut. De stoke is hoog en tijd en energie is er nog voldoende voor een kersje op de nu al lekkere taart. We bestuderen de kaart en klimmen nog eens vierhonderd meter tot we aankomen bij lac Miroir., ofwel het spiegelende meertje. Ook deze trail doet niet onder voor de betere bikeparks. We excuseren ons naar de spaarzame wandelaars die we voorbij flitsen en stoked en voldaan komen we aan bij de refuge voor een welverdiende pint.

De volgende dag start vroeg en fris, maar zodra de zon boven de berg stijgt warmt het weer snel op. De klim start met een prettige hellingshoek en afgezien van een klein stukje duwen, blijven we de hele klim in het zadel. Op dit soort point2point trips is het de uitdaging om net zo hard van de klim als van de afdaling te genieten en dat lukt hier prima! De uitzichten zijn fantastisch en het zonlicht dat door de lariksen ‘valt’ doet er nog een schepje bovenop. Vanaf de col kunnen we nog verder pedellen naar de top, maar omdat we later nog meer hoogtemeters voor de boeg hebben, besluiten we er omheen te rijden. Deze keuze pakt goed uit. Een heerlijke balkon-trail slingert zich door de geel kleurende lariksen, om aan te komen op de Col de Fromage; de kaas col! We kunnen niet anders dan deze plek te eren door het verorberen van onze meegenomen broodjes kaas (en ham). Die extra energie hebben we nodig want na een heerlijk stukje afdalen, volgt al snel een serieuze klim. Zo serieus, dat de bikes op de schouders gaan voor de laatste tweehonderd meter. Maar op de col aangekomen zien we nog een mooie top boven ons liggen; la Pointe de Rassis.

Het weer is nog steeds mooi en na het bestuderen van kaart en de Fatmap app besluiten we er voor te gaan. De bikes gaan weer op de schouders om een noordface te beklimmen die in de winter lawine gevaarlijk zou kunnen zijn, zo steil is de hellingshoek. Puffend en steunend komen we aan op de top. Vanaf 2844m hebben we een prachtig uitzicht over de hele Queyras, met in de verte de Italiaanse Monte Viso.  De graat is smal maar flowy en achter elkaar aan rijden we naar beneden. Aangekomen op de Alpenweide blijkt de trail stuk gelopen te zijn door de koeien, maar het lariksenbos dat erna volgt, maakt dat weer goed. Als klap op de vuurpijl blijkt de trail precies uit te komen bij onze accommodatie! Overbodig om te zeggen dat de biertjes goed smaakten, de douche welkom was en de inhoud van de borden verdween als sneeuw voor de zuid Franse zon. Wat een dag was dit weer!

Net als diezelfde zon de volgende morgen boven de Italiaanse grens opduikt, springen wij op onze fietsen. De lucht is weer strak blauw  en hoewel we op 2000m hoogte rijden is het ronduit warm voor de tijd van het jaar. We rijden door St Veran, het hoogst gelegen (bewoonde) dorp van Europa. Dit dorpje heeft het grootste skigebied(je) van de Queyras, maar is in tegenstelling tot de meeste andere Franse skidorpen niet op de tekentafel bedacht. Dat is zo gaaf aan de Queyras; het heeft veel historie en ademt authenticiteit. De klim is ontspannen, maar wordt wel steeds steiler. Op de col aangekomen zien we op de kaart dat we met honderd meter extra duwen, een drieduizender kunnen aftikken. Twintig minuten later staan we highfivend op 3025m hoogte en kijken we op tegen de Monte Viso en neer op de Italiaanse Piemonte. Het eerste deel van de afdaling blijkt een stuk technischer als we tot nu toe gewend zijn, met grote rotsen die wat onvriendelijk ogen.

Juist hierom scoort ook deze trail weer hoog. Nadat we de Route departemental naar Italië oversteken wacht er een klein klimmetje, gevolgd door een schijnbaar eindeloze afdaling naar het volgende dal. In de zomer is deze trail verboden gebied voor (E)mountainbikers die hier met assistentie in de vorm van een batterij of een uplift (te) gemakkelijk kunnen komen. Maar nu is het verbodsbord weg en lonkt de trail om met grote snelheid af te shredden. En dat doen we dan ook; wat een vette afdaling! Rechte stukken met flow en af en toe een technische sectie om tussen de rotsen door te slalommen. Als de trail je nog niet doet kwijlen, dan doet de omgeving het wel! Alpenweides, besneeuwde toppen en ook hier weer een turquoise bergmeertje vormen het decor van deze afdaling. Het tweede deel van de trail vraagt om snelheid en commitment om over en tussen de soms grote rotsen door te rollen. De pittige dag met 1200m klimmen op een hoogte boven de 2000m hakt er in en focus is vereist om heelhuids beneden te komen. Natuurlijk ontbreken ook op deze trail de lariksen niet. Op 1750m bereiken we het asfalt om door te rollen naar onze volgende overnachtingsplek. De italiaanse eigenaren hebben hetb goed begrepen en doen er alles aan om het ons (nog meer) naar de zin te maken. Het appartement is wat gedateerd maar riant, het diner zeer smakelijk en de wijntjes…. ach, die gingen er iets te goed in zullen we maar zeggen. 

Na een prima Italiaans ontbijt en nog betere koffie, zijn we klaar voor onze laatste dag van onze 4 daagse Queyras verkenning. De doorgaande weg richting Italië was best druk en de garage deur bleek niet helemaal te sluiten. Maar onder het wakende oog van de ridders van Chateau Queyras blijken onze bikes de volgende ochtend te hebben gehaald. Over de oude dorpsklinkertjes warmen we onze vering up en even later vinden we onze uplift, op de parkeerplaats langs het snel stromende water van de Guil rivier. De man stelt zich voor als Cyril, de baas van Guil-E bike, wat een gevestigde mountainbike naam is in deze omgeving. We rijden naar het noorden, in de richting van Briancon. Zodra de haarspeldbochten naar de beroemde Col d’Izoard opdoemen, verandert het landschap. De geologie is iedere dag anders, maar wat we hier aantreffen boven de boomgrens is indrukwekkend; la Casse déserte. Een bergwand opgebouwd uit verschillende gesteentes van verschillende hardheid met een bijzondere vorm van erosie tot gevolg. Ciryl dropt ons net onder de col op zo’n 2300m hoogte. Met de andere geologie, is ook de trail compleet anders als dat we eerder gereden hebben. We racen een uitdagende singletrack, dwars door een ravijn met losse stenen. In geval van hevige regen is deze trail niet rijdbaar omdat deze dan verandert in een woeste stroom.

Maar ook vandaag is het droog en redelijk weer, hoewel er wat regen op de radar staat. Bij de superette van Arvieux halen we een picnic om de laatste klim te trotseren. Deze blijkt pittig; lang, los en hier en daar net te steil om leuk te zijn. Aangekomen op de Col de Furfande is het nat en fris en zoals het een col betaamt staat er een straffe wind. In de luwte wachten we op de minder snelle klimmers en zodra we compleet zijn, dalen we snel af via een flowy trail opzoek naar een beschut plekje voor onze lunch. Mijn bergmantra is, make plans, but dare to adapt, of wel; het is een goed idee om (met elkaar) een plan te smeden, maar durf dit plan te veranderen en bij te stellen als de omstandigheden hierom vragen. Het is inmiddels dag vier, we hebben veel geklommen en mooie trails gereden, we zijn wat moe en hebben het iets te gezellig gemaakt gisteren en de regen maakt het fris en glad. We besluiten dan ook om plan A te laten varen.

Hierbij hadden we nog een stevige klim moeten trotseren om daarna af te dalen via een technische en uitdagende trail. We gaan voor plan B; direct afdalen via een op de kaart ogenschijnlijk makkelijkere afdaling. Het is een gok, want van plan A weten we dat het een goed scorende trail is, terwijl plan B een wandelpad betreft dat we impulsief op de IGN wandelkaart hebben gevonden. En ja hoor, je voelt ‘em al aankomen; wat een drama deze laatste trail! Een 4×4 pad met stenen, onrijdbare secties, omgevallen bomen….. haha, geintje; we zijn in de Queyras hè?! Waar tot nu toe iedere trail die we hebben gereden minimaal een 8 scoorde als rapportcijfer en menig trail zelfs een dikke 9 heeft gekregen. Zo ook deze afdaling; een deel bleek zelfs een beetje geshaped te zijn door de locals, met opgeworpen kombochten, hier en daar een jumpje en natuurlijk weer een heerlijke flow! Wat een kers op de toch al smakelijke taart met slagroom.

Terug op de doorgaande weg hebben we een deja vu; dit is de weg die we op onze eerste dag geuplift hebben. Na een paar kilometer vinden we op onze geliefde IGN kaart nog een laatste manier om het asfalt te ontwijken. Via een leuke singletrack rijden we naar de brug over de Guil, onder het fort Mont Dauphin langs, om aan te komen bij ons vertrekpunt. We zijn er allemaal een beetje stil van; wat een geweldig bike avontuur is het geweest en het voelt alsof we in de Queyras de mountainbike hemel hebben gevonden, Met een glimlach van oor tot oor genieten van een laatste welverdiende pint; la vie est belle!

Wij reden in 4 dagen met 5-6 man een point 2 point trip door de Queyras. Buiten de 2 uplifts die we ingezet hebben, hebben we alles op beenkracht beklommen. Per dag klommen we zo’n 1200 tot 1500 hoogtemeters, om deze vervolgens via de mooiste singletracks weer af te dalen. De trails lijken gemaakt voor mountainbikes; veel flow en vaak mooi lang op hoogte blijvend, slingerend door de geweldige lariksbossen die vanaf oktober geel kleuren en vervolgens hun naalden verliezen. De Queyras is een parc regional, gelegen ten zuiden van Briancon en grenzend aan de Provence in het zuiden en Italië in het oosten. In elk van de 8 dorpen van de Queyras vind je wel een accommodatie, veelal gite genoemd. Wees er wel op bedacht dat de meeste gites in oktober hun deuren sluiten.

Ben jij nieuwsgierig geworden naar al het moois dat de Queyras te bieden heeft, dan kun je van 15-22 oktober met AlpAdventures op hun Queyras Bike Adventure Een 6 daags point2point mountain bike avontuur, op zoek naar de beste singletracks van dit unieke berg massief.

Er zijn nog veel meer foto’s van deze geweldige trip en die zijn te vinden in het foto album Queyras Bike Adventure in de Facebook groep van MTB praat.