Een interview met Anne Terpstra

Hoi Anne, super tof dat je even de tijd neemt om deze vragen te beantwoorden. Zoals ik al zei heb ik een Facebook groep genaamd MTB praat en een deel van deze vragen zijn ook afkomstig van leden van deze groep. Sommige wat inside jokes, andere serieuzer.

MTBpraat: Aller eerst even de complimenten voor de mooie UCI ranking waarmee je dit seizoen start. Via RedBull.tv volgen velen de wedstrijden met veel plezier. Wat zijn de wedstrijdlocaties van dit seizoen waar je naar uitkijkt? 

Anne Terpstra: Dankjewel! Vorig jaar rond deze tijd had ik niet van die UCI ranking durven dromen. Ik kijk natuurlijk erg uit naar Andorra, aangezien ik daar vorig jaar voor mooie herinneringen heb kunnen zorgen.

Ik denk dat het zeker een speciaal gevoel geeft daar terug te komen. Daarbij heb ik ontzettend zin in het WK in Albstadt. Rijdend voor het Duitse GHOST Factory Racing is dat een soort thuiswedstrijd voor mij. Daarbij is die locatie ook het dichtst bij Nederland en hoop ik dat er veel mensen komen kijken 🙂  

MTBpraat: Je komt oorspronkelijk uit Zierikzee, met Burgh Haamstede de enige échte route in de buurt. Is het ook deze route die jou de liefde voor MTB sport heeft laten voelen?

Anne Terpstra: Ik ben inderdaad begonnen met mountainbiken in Zeeland, vooral doordat mijn jongere broer per se deze sport wou beoefenen en er ook al snel goed in was. Mijn allereerste wedstrijd was een wintercompetitie race georganiseerd door ATB vereniging X-treme en de weersomstandigheden waren daar zo slecht dat mijn ouders dachten dat ik nooit meer een fiets aan zou raken. Maar ik vond het prachtig 😉

Iets later heb ik natuurlijk ook de route in Burgh Haamstede ontdekt en daar heb ik mijn eerste technische skills opgedaan! Deze winter was ik daar samen met Milan Vader bij een event van X-treme en het was grappig te merken hoe sommige passages van die route heel anders in mijn geheugen zijn opgeslagen als ze nu zijn. De klim waar ik vroeger net (niet) op kwam rol ik nu bijna vanzelf naar boven bijvoorbeeld 😛

MTBpraat: Heb je voor sommige van de wedstrijd locaties speciale trainingen, zoals bijvoorbeeld een hoogte stages? (en hoelang voor de wedstrijd waarin je wilt presteren doe je zo’n hoogte stage)

Anne Terpstra: De enige uitzondering zit inderdaad al in de vraag verborgen. In principe is mijn voorbereiding op elke race (in dezelfde prioriteitscategorie) hetzelfde. Alleen als een belangrijke race op hoogte verreden wordt moet ik me daarop aanpassen, anders heeft het voor mij geen zin er deel te nemen.

Dat betekent dat ik alle andere wedstrijden op hoogte in principe uit de weg ga, tenzij ze dus in de hoogste categorie qua prioriteit vallen, zoals bijvoorbeeld de World Cup in Andorra.

Afhankelijk van hoe mijn coach Guido die voorbereiding wil benutten slaap ik dan in een hoogtetent of zoek ik een locatie op die hoog genoeg ligt (of een combinatie tussen die twee).

Vorig jaar heb ik eerst twee weken in een tent geslapen, was ik daarna twee weken op hoogtestage en toen nog een dag of vijf in Andorra voor de wedstrijd daar. Zo’n lange voorbereiding is niet per se nodig, maar heeft daar duidelijk zijn vruchten af geworpen. Dit jaar zal ik tussen Nove Mesto en Andorra weer iets met hoogte doen, maar hoe ik dat concreet vormgeef beslis ik later. 

MTBpraat: Je wedstrijden zijn over de gehele wereld, met wisselende types van parcours. Waar train je, welke plaats bereid je het beste voor op deze wisselende omstandigheden. En hoe ziet zo’n training er voor jou uit?

Anne Terpstra:  De meeste tijd ben ik in Waldsassen te vinden, de thuisbasis van zowel GHOST-Bikes als mijn vriend. Dit kleine dorpje ligt helemaal aan de andere kant van Duitsland, bijna in Tsjechië. Daar in de omgeving heb ik meerdere prachtige trainingslocaties.

Het gebied is heuvelachtig en heeft verschillende mogelijkheden om natuurlijke trails te rijden. Het enige wat je hier niet kunt doen is vlak rijden, maar als Nederlandse verleer ik dat niet zo snel denk ik 😉

Nog geen half uur van ons ligt het Fichtelgebirge, met zowaar twee bergen boven de 1000 meter. Het is hier heel rotsachtig en om flow te vinden moet je goed zijn in het rijden over stenen. Het eerste jaar dat ik daar trainde dacht ik dat ik niet meer kon fietsen, maar inmiddels voel ik me veel comfortabeler en heb ik mijn skills op stenen erg verbeterd. Nu zoek ik het Fichtelgebirge ook op als het geregend heeft, om ook aan mijn vaardigheden in natte omstandigheden te werken. Drie jaar geleden ging ik als het geregend had deze trainingslocatie vakkundig uit de weg 😛 Iets verder rijden vindt je de Fränkische Schweiz, ook een prachtig natuurgebied met een ander type trails. Meer flow, geen lange klimmen maar alles is steil, en natuurlijk technisch terrein. Deze twee locaties zijn mijn favoriet, maar ook om Waldsassen ken ik de weg (in het bos) goed. Tijdens mijn dagelijkse trainingen probeer ik zo veel mogelijk de wedstrijdomstandigheden na te bootsen en kijk ik welke locaties het beste past. Mijn trainer plant de inhoud van de trainingen en ik kies op welke GHOST-bike ik rijd en waar ik mijn training uitvoer. Zo kan ik bijvoorbeeld een duurtraining als ik er zin in heb ook op de enduro bike rijden en heb ik lekker veel vrijheid dat te doen wat me die dag de meeste motivatie geeft. 

MTBpraat: Ben je erg nauw betrokken bij de tuning van je materiaal? In de groep komt veelvuldig vragen over banden keuze, tubeless vs binnenband en bandendruk. Heb jij een favoriete combinatie van banden / druk? En in welke condities rij je daarmee. (1 lid wilde zelfs weten wanneer je Maxxis Aspen gebruikt en wat je van de grip/rolweerstand vind)

Anne Terpstra:  Doordat ik veel tijd dichtbij GHOST doorbreng, zit ik ook dicht op de ontwikkeling van de XCO fietsen. Zo ben ik bijvoorbeeld van begin af aan betrokken geweest bij de ontwikkeling van de Lector SuperFit. Het tweede voordeel van mijn locatie is dat de mechanieker van onze ploeg, Uwe, daar ook is en we dus ook tussen de wedstrijden door nieuw materiaal uit kunnen proberen of dingen aan kunnen passen. 

Wat banden betreft kan ik de vraag alleen beantwoorden nadat ik meer over mijn set-up verteld heb. Een bandenspanning zegt niks als je niet weet op wat voor velgen bijvoorbeeld iemand rijdt. Elk element in de komende uitleg is belangrijk om de gehele combinatie zo te kunnen rijden. Dus om te beginnen rijd ik op velgen met een internal rim width van 28/29mm. Dan is de set-up altijd tubeless en rijd ik al jaren niet meer met binnenbanden.

Ik gebruik een PTN Revolution tire insert en dan rijd ik uiteindelijk op Maxxis Aspen banden (2.25). Deze gehele set-up gebruik ik in alle weersomstandigheden, ongeacht het weer. Zodra het heel glad wordt is dit misschien niet meer ideaal, maar in seizoen 2019 was de situatie nooit zo slecht dat ik iets aan moest passen. Zelfs mijn bandenspanning is vrijwel altijd gelijk: 1.1 bar voor en 1.3 bar achter. Wat betreft grip en rolweerstand ben ik dus heel tevreden met de Aspen is dat mijn eerste keuze op dit moment 🙂

MTBpraat: Rij je nog wel eens op de Nederlandsche routes? Wat vind je hiervan? Bieden ze genoeg uitdaging of mag er hier en daar best een pittig stukje gemaakt worden. 

Anne Terpstra:  Als ik bij mijn ouders in Apeldoorn ben rijd ik zeker nog wel Nederlandse routes. In en om Apeldoorn heb ik gelukkig ook een paar goede trainingslocaties, maar ik moet eerlijk toegeven dat ik tegenwoordig wel verwend ben met mijn trainingsomgeving in Duitsland. Desalniettemin denk ik dat elke internationale rijder van mountainbiken in Nederland beter zou worden, omdat je er andere dingen van leert. 

Ik heb gemerkt dat veel routes vernieuwd en aangepast worden en de routes in Amerongen en Ede bijvoorbeeld vind ik super tof om te rijden. Hier is de funfactor groot en dat is voor mij het allerbelangrijskte! Het begint wel allemaal erg op elkaar te lijken en deze routes zijn vooral heel flowig, daarmee neem je in mijn ogen maar een paar aspecten van het mountainbiken mee en niet alle. 

Uiteindelijk moet ik ook eerlijk zijn en hebben we in Nederland gewoon geen bergen. Dat we überhaupt kunnen mountainbiken (what’s in a word!) lijkt me al iets heel moois. Wij zijn heel goed in het benutten van beperkte ruimte, dat vind je nergens anders op de wereld zo terug en daar kunnen we trots op zijn. Er zijn genoeg plekken in Nederland waar ik veel plezier op mijn fiets kan hebben en ik denk dat dat het belangrijkste is.  Dat is ook het doel van alle andere fietsers lijkt me. Een World Cup parcours in het bos leggen heeft weinig zin, want dat zou veel te gevaarlijk zijn. Ik weet waar ik de uitdaging die ik nodig heb kan vinden en zoek het gewoon op 😉

MTBpraat: Zou je eerder voor een Aldi of een Lidl standaard gaan. (inside joke: het is een leuke goedkope standaard, sommige haten ze, andere vinden ze geweldig. De ene zweert bij Aldi de ander is voor Lidl)

Anne Terpstra: Hahaha, ik snap niks van de grap 😛 In Waldsassen is er in ieder geval een Aldi en in Apeldoorn zou ik naar de Lidl gaan 😉  

MTBpraat: Nog een tuning vraag: sinds een ruim aantal jaren zijn er oval chainrings op de markt, is dit iets wat jij gebruikt?

Anne Terpstra: Nee, dit is voor mij geen thema. In het verleden heb ik er wat mee getest, maar ik zie hier geen voordelen van. 

MTBpraat: De Olympische spelen komen er aan, of door de recente Corona problematiek misschien wel niet. Hoe zie jij dit tegemoet?

Anne Terpstra:  Het Corona virus is op moment natuurlijk een hot topic en iets wat serieus genomen moet worden. Wat de Olympische Spelen betreft is het volgens mij nu nog lastig in te schatten wat er precies gaat gebeuren. Ik probeer me er in ieder geval niet te druk over te maken en bereid me voor op basis van de beschikbare informatie.

Als er beslissingen worden genomen heeft dat voor iedereen dezelfde gevolgen en moeten we als sporters vooral flexibel zijn denk ik. Daarbij is het zo dat ik natuurlijk nooit ziek wil worden, niet door een Coronavirus, niet door een griep, niet door een verkoudheid enzovoort. Dat betekent dat een thema als hygiëne altijd actueel is en niet nu plotseling belangrijker is.  

MTBpraat: En de laatste vraag van ons allen: Zou je het leuk vinden een keer om mee te doen met een meet & greet / groupride van MTB praat?

Anne Terpstra:  Een groupride met gemotiveerde fietsers is altijd leuk! Al moet ik eerlijk toegeven dat mijn kalender erg vol is en ik erg weinig tijd voor zulke activiteiten heb, soms te weinig voor mijn gevoel. De laatste drie jaar is het me helaas niet eens gelukt om een keer met mijn neef te gaan fietsen (ik weet dat hij dit gaat lezen :-P)! Maar misschien kunnen we het omdraaien… Ik ben dus veel in en om Waldsassen. Mochten jullie het daarheen zien te redden laat ik de mooiste trails zien én het GHOST headquarter 😉